تمام خاک را گشتم به دنبال صدای تو

ببین خالی است روی لحظه هایم جای پای تو

اگر کافر اگر مومن به دنبال تو می گردم

چرا دست از سر من بر نمی دارد هوای تو


تقدیم به کسی که هیچ وقت خاطراتش از یادم نمیره

 

                       (((عطر گل یاس)))

ساقه های لطیف عشق

پیجیده به دور پنجرهء رو به حیاط اتاق من

خوشه های هنور نرسیده اش

سر کشیده به درون تنهایی من

عطر گل یاس می آید هر روز

با نسیم به میهمانی من

فریاد تنهاییم را او

می شنود از لابه لای در و دیوار زندگانی من

آزادتر از نسیم،رهاتر از شقایق

پر خروش تر از دریای سرکش اینجا، من من

ولی افسوس که دل در حصار تنم

جان کند فقط و فقط برای من

نسیم صبح نیاورد دیگر

عطر گل یاس را به اتاق من

سیاه مرگ دل و عشق را

آورد برای تن خستهء من
                                             

من که ادعا نکردم

نمی گم خطا نکردم من که ادعانکردم
 

همه گفتن بی وفایی من که اعتنانکردم

***

عازم سفر شدی تو من دلم می خواست بمونی
 

واسه موندن تو اما بخدا دعانکردم

***

واسه تو کلی نوشتم که یه جوری مبتلاشی
 

تقصیر منه که آخر تو رو مبتلانکردم

***

توی کوچه رفاقت یه سلام جواب ندادم
 

تو دلم اتویی اون و با کسی آشنا نکردم

***

می دونم دوسم نداری حتی قد یه قناری
 

اما عاشقم هنوزم بدون اشتباه نکردم

***

ما جایی قرار نداشتیم جز تو کوچه های رویا
 

این دفعه تو اومدی من به قرار وفا نکردم

***

زیر دین ناز چشمات عمر یه دارم می سوزم
 

تا خاکستری نشه دل دینمو ادا نکردم

***

اومدن واسه نصیحت به بهونه یه صحبت
 

عمرشون کلی تلف شد چون تو رو رها نکردم

***

راه آسمون که بسته س گرچه قلبامون شکسته س
 

تا بحال آنقدر خدا رو اینجوری صدا نکردم

***

تو من و گذاشتی رفتی خواستی من دیوونه ترشم
 

باورت نمی شه شاید آخه جون فدا نکردم

***

نا مه های عاشقونه با نشونه بی نشونه
 

اما از کسای دیگه س پس اونارو وانکردم

***

یادته عکست و دادی بذارم تو قاب قلبم
 

بعد از اون روز دیگه هر گز به کسی نگاه نکردم

***

تو از اون روزی که رفتی نه تو رفتی که ببینی
 

تا قیامت هم تو رو من از خودم جدا نکردم

مریم حیدرزاده

        

غصه نخورمسافر

غصه نخور مسافر اینجا ما هم غریبیم

از دیدن نور ماه یه عمره بی نصیبیم

***

فرقی نداره بی تو بهارمون باپاییز

نمی بینی که شعرام همه شدن غم انگیز

***

غصه نخور مسافر اونجا هوا که بدنیست

اینجا ولی آسمون باریدن هم بلد نیست

***

غصه نخور مسافر فدای قلب تنگت

فدای برق ناز اون چشمای قشنگت

***

غصه نخور مسافر تلخه هوای دوری

من که خودم می دونم که تو چقدرصبوری

***

غصه نخور مسافر بازم می آی بزودی

ما رو بگو چه کردیم از وقتی تونبودی

***

غصه نخور مسافر غصه اثرنداره

از دل تو می دونم هیچکس خبرنداره

***

غصه نخور مسافر رفتیم تو ماه اسفند

بهار تو بر می گردی چیزی نمونده بخند

***

غصه نخور مسافر همیشه اینجوری نیست

همیشه که عزیزم راحت به این دوری نیست

***

غصه نخور مسافر تولد دوباره

غصه نخور مسافر ؛ غصه نخورستاره

***

غصه نخور مسافر غصه کار گلانیس

سفر یه امتحانه به جون تو بلانیس

***

غصه نخور مسافر تو خودآسمونی

در آرزوی روزی که بیایی وبمونی

                                                  
                                                                       مریم حیدرزاده

این روزا عادت همه رفتن ودل شکستنه
درد تموم عاشقا پای کسی نشستنه

این روزا مشق بچه ها یه صفحه آشفتگیه
گردای رو آینه ها فقط غم زندگیه

این روزا درد عاشقا فقط غم ندیدنه
مشکل بی ستاره ها یه کم ستاره چیدنه

این روزا کار گلدونا از شبنمی تر شدنه
آرزوی شقایقا یه شب کبوتر شدنه

این روا آسمونمون پر از شکسته بالیه
جای نگاه عاشقت باز توی خونه خالیه

این روزا کار آدما دلهای پاک رو بردنه
بعدش اونو گرفتن و به دیگری سپردنه

این روزا کار آدما تو انتظار گذاشتنه
ساده ترین بهانشون از هم خبر نداشتنه

این روزا سهم عاشقا غصه و بی وفاییه
جرم تمومشون فقط لذت آشناییه

این روزا توی هر قفس یکی دو تا قناریه
شبها غم قناریها تو خواب خونه جاریه

این روزا چشمای همه غرق نیاز شبنمه
رو گونه هر عاشقی چند قطره بارون غمه

این روزا ورد بچه ها بازی چرخ و فلکه
قلبای مثل دریامون پر از خراش و ترکه

این روزا عادت گلها مرگ و بهونه کردنه
کار چشمای آدما دل رو دیونه کردنه

این روزا کار رویامون از پونه خونه ساختنه
نشونه پروانگی زندگی ها رو باختنه

این روزا تنها چارمون شاید پرنده مردنه
رو بام پاک آسمون ستاره رو شمردنه

این روزا آدما دیگه تو قلب هم جا ندارن
مردم دیگه تو دلهاشون یه قطره دریا ندارن

این روزا فرش کوچه ها تو حسرت یه عابره
هر جا یکی منتظر ورود یه مسافره

این روزا هیچ مسافری بر نمی گرده به خونه
چشای خسته تا ابد به در بسته می مونه

این روزا قصه ها همش قصه دل سوزوندنه
خلاصه حرف همه پر زدن و نموندنه

این روزا درد آدما فقط غم بی کسیه
زندگیشون حاصلی از حسرت و دلواپسیه

این روزا خوشبختی ما پشت مه نبودنه
کار تموم شاعرا فقط غزل سرودنه

این روزا درد آدما داشتن چتر تو بارونه
چشمای خیس و ابریشون همپای رود کارونه

این روزا دوستا هم دیگه با هم صداقت ندارن
یه وقتا توی زندگی همدیگر و جا می ذارن

جنس دلای آدما این روزا سخت و سنگیه
فقط توی نقاشیا دنیا قشنگ و رنگیه

این روزا جرم عاشقی شهر دل و فروختنه
چاره فقط نشستن و به پای چشمی سوختنه

اسم گلا رو این روزا دیگه کسی نمی دونه
اما تو تا دلت بخواد اینجا غریب فراوونه

این روزا فرصت دلا برای عاشقی کمه
زخمای بی ستاره ها تشنه یاس مرهمه

این روزا اشک مون فقط چاره ی بی قراریه
تنها پناه آدما عکسای یادگاریه

این روزا فصل غربت عشق و یبدهای مجنونه
بغضای کال باغچه منتظر یه بارونه

این روزا دوستای خوبم همدیگر رو گم میکنن
دلای پاک و ساده رو فدای مردم میکنن

این روزا آدما کمن پشت نقاب پنجره
کمتر میبینی کسی رو که تا ابد منتظره

مردم ما به همدیگه فقط زود عادت می کنن
حقا که بی وفایی رو خوب هم رعایت میکنن

درسته که اینجا همه پاییزا رو دوست ندارن
پاییز که از راه میرسه پا روی برگاش می ذارن

اما شاید تو زندگی یه بغض خیس و کال دارن
چند تا غم و یه غصه و آرزوی محال دارن

این روزا باید هممون برای هم سایه باشیم
شبا یه کم دلواپس کودک همسایه باشیم

اون وقت دوباره آدما دستاشون رو پل میکنن
دردای ارغوانی رو با هم تحمل می کنن

اگه به هم کمک کنیم زندگی دیدنی میشه
بر سر پیمان می مونن دوستای خوب تا همیشه

اما نه فکر که میکنم این کار یه کار ساده نیست
انگار برای گل شدن هنوز هوا آماده نیست

                                                            مریم حیدرزاده

برد غرور آفرین تیم ملی ایران را به تمامی هموطنانم تبریک میگم.