شب زده
عزیز بومی ای هم قبیله رو اسب غربت چه خوش نشستی
تو این ولایت ای با اصالت تو مونده بودی تو هم شکستی
تشنه مومن به تشنه موندن غرور اسم دیار ما بود
اون که سپردی به باد حسرت تمام دار و ندار ما بود
کدوم خزونه خوش آواز تو رو صدا کرد ای عاشق
که پر کشیدی بی پروا به جستو جوی شقایق
کناره ما باش که محزون به انتظار بهاریم
کناره ما باش که با هم خورشید و بیرون بیاریم
هزار پرنده مثل تو عاشق گذشتن از شب به نیت روز
رفتن و رفتن صادق و ساده نیامدن باز اما تا امروز
خدا به همرات ای خسته از شب اما سفر نیست علاج این درد
راهی که رفتی رو به غروبه رو به سحر نیست شب زده برگرد
کدوم خزونه خوش آواز تو رو صدا کرد ای عاشق
که پر کشیدی بی پروا به جست جوی شقایق
کناره ما باش که محزون به انتظار بهاریم
کناره ما باش که با هم خورشید و بیرون بیاریم
هزار پرنده مثل تو عاشق گذشتن از شب به نیت روز
رفتن و رفتن صادق و ساده نیامدن باز اما تا امروز
خدا به همرات ای خسته از شب اما سفر نیست علاج این درد
راهی که رفتی رو به غروبه رو به سحر نیست شب زده برگرد
((ابی))
باز هم تو نیستی باز هم دلم پر است
زندگی بدون توخالی از تصور است
پرسه ای که می زنم اوج دلگرفتگی است
خنده ای که می کنم از سر تظاهر است
تقدیم به ..............
تمام خاک را گشتم به دنبال صدای تو
ببین خالی است روی لحظه هایم جای پای تو
اگر کافر اگر مومن به دنبال تو می گردم
چرا دست از سر من بر نمی دارد هوای تو
تقدیم به کسی که هیچ وقت خاطراتش از یادم نمیره
(((عطر گل یاس)))
ساقه های لطیف عشق
پیجیده به دور پنجرهء رو به حیاط اتاق من
خوشه های هنور نرسیده اش
سر کشیده به درون تنهایی من
عطر گل یاس می آید هر روز
با نسیم به میهمانی من
فریاد تنهاییم را او
می شنود از لابه لای در و دیوار زندگانی من
آزادتر از نسیم،رهاتر از شقایق
پر خروش تر از دریای سرکش اینجا، من من
ولی افسوس که دل در حصار تنم
جان کند فقط و فقط برای من
نسیم صبح نیاورد دیگر
عطر گل یاس را به اتاق من
سیاه مرگ دل و عشق را
آورد برای تن خستهء من
من که ادعا نکردم
نمی گم خطا نکردم من که ادعانکردم
همه گفتن بی وفایی من که اعتنانکردم
***
عازم سفر شدی تو من دلم می خواست بمونی
واسه موندن تو اما بخدا دعانکردم
***
واسه تو کلی نوشتم که یه جوری مبتلاشی
تقصیر منه که آخر تو رو مبتلانکردم
***
توی کوچه رفاقت یه سلام جواب ندادم
تو دلم اتویی اون و با کسی آشنا نکردم
***
می دونم دوسم نداری حتی قد یه قناری
اما عاشقم هنوزم بدون اشتباه نکردم
***
ما جایی قرار نداشتیم جز تو کوچه های رویا
این دفعه تو اومدی من به قرار وفا نکردم
***
زیر دین ناز چشمات عمر یه دارم می سوزم
تا خاکستری نشه دل دینمو ادا نکردم
***
اومدن واسه نصیحت به بهونه یه صحبت
عمرشون کلی تلف شد چون تو رو رها نکردم
***
راه آسمون که بسته س گرچه قلبامون شکسته س
تا بحال آنقدر خدا رو اینجوری صدا نکردم
***
تو من و گذاشتی رفتی خواستی من دیوونه ترشم
باورت نمی شه شاید آخه جون فدا نکردم
***
نا مه های عاشقونه با نشونه بی نشونه
اما از کسای دیگه س پس اونارو وانکردم
***
یادته عکست و دادی بذارم تو قاب قلبم
بعد از اون روز دیگه هر گز به کسی نگاه نکردم
***
تو از اون روزی که رفتی نه تو رفتی که ببینی
تا قیامت هم تو رو من از خودم جدا نکردم
مریم حیدرزاده