در تاریکی چشمانت را جستم ، در تاریکی چشمانت را یافتم و شبم پر ستاره شد. تو را صدا کردم ...
در تاریکترین شبها ، دلم صدایت کرد و تو با طنین صدایم ... به سوی من آمدی ...
با دستهایت برای دستهایم آواز خواندی ...
برای لبهایم با لبهایت برای چشمهایم با چشمهایت ...
با تنت برای تنم آواز خواندی ...
من...
با چشمهایم به چشمهایت و با لبهایم به لبهایت انس گرفتم و با تنت انس ابدی ...
چیزی در من شکفت ...
چیزی در من فرو کش کرد و من دوباره در گهواره کودکی خویش به خواب رفتم و لبخند آن زمانیم را باز یافتم در من شک لانه کرده بود...
دستهای تو چون چشمه ای به سوی من جاری شد ،
و من تازه شدم و تعیین کردم که ...
یقین را چون عروسکی در آغوش گرفتم و در گهواره ی سالهای نخستین به خواب رفتم .
تو با تنت برای تنم لالایی گفتی ، چشمهای تو با من بود و من چشمهایم را بستم چرا که دستهای تو اطمینان بخش بود.
صدایت میزنم گوش بده
قلبم صدایت میزند
شب گرداگرد حصار کشیده است
و من به تو نگاه میکنم
از پنجره های دلم
به ستاره هایت
نگاه میکنم
چرا که هر ستاره آفتابی است ، من آفتاب را باور دارم
من دریا را باور دارم و چشمهای تو سر چشمه دریاهاست
تنها یادگار من از عشق
تویی