شب زده عزیز بومی ای هم قبیله رو اسب غربت چه خوش نشستی تو این ولایت ای با اصالت تو مونده بودی تو هم شکستی تشنه مومن به تشنه موندن غرور اسم دیار ما بود اون که سپردی به باد حسرت تمام دار و ندار ما بود کدوم خزونه خوش آواز تو رو صدا کرد ای عاشق که پر کشیدی بی پروا به جستو جوی شقایق کناره ما باش که محزون به انتظار بهاریم کناره ما باش که با هم خورشید و بیرون بیاریم هزار پرنده مثل تو عاشق گذشتن از شب به نیت روز رفتن و رفتن صادق و ساده نیامدن باز اما تا امروز خدا به همرات ای خسته از شب اما سفر نیست علاج این درد راهی که رفتی رو به غروبه رو به سحر نیست شب زده برگرد کدوم خزونه خوش آواز تو رو صدا کرد ای عاشق که پر کشیدی بی پروا به جست جوی شقایق کناره ما باش که محزون به انتظار بهاریم کناره ما باش که با هم خورشید و بیرون بیاریم هزار پرنده مثل تو عاشق گذشتن از شب به نیت روز رفتن و رفتن صادق و ساده نیامدن باز اما تا امروز خدا به همرات ای خسته از شب اما سفر نیست علاج این درد راهی که رفتی رو به غروبه رو به سحر نیست شب زده برگرد                                                                                                              ((ابی))